Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς - Παραβολὴ τοῦ ἄφρονος πλουσίου - Σύντομη ἐρμηνεία.
Δοκιμιογραφεί ὁ Δρ. Κωνσταντῖνος Ἀπ. Καραγιάννης*.
Παραβολὴ τοῦ ἄφρονος πλουσίου.
Κατά Λουκᾶν, (ιβ' 16-21).
Eἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· ἀνθρώπου τινὸς πλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα· καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων· τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου; καὶ εἶπε· τοῦτο ποιήσω· καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω, καὶ συνάξω ἐκεῖ πάντα τὰ γενήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου, καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου· ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου. εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Θεός· ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται; οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ, καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν. ταῦτα λέγων ἐφώνει· ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.
Σύντομη ἐρμηνεία.
Τὸ φοβερὸ πάθος τῆς πλεονεξίας κάνει τὸν ἄνθρωπο ἄφρονα, ἄμυαλο, ἀνόητο. Δὲν τὸν ἀφήνει νὰ χαρεῖ τὰ ἀγαθὰ ποὺ τοῦ ἔχει χαρίσει ὁ Θεός. Τὸν θέτει σὲ ἀσταμάτητο κυνήγι τῆς ὕλης, σὲ διαρκὴ ἀγωνία γιὰ τὴν ἐξασφάλιση περιουσίας. Καταστρώνει συνεχῶς σχέδια γιὰ τὸ πῶς θὰ πολλαπλασιάσει τὰ κέρδη του. Ἔτσι ὅμως στερεῖται τὴν εἰρήνη του, χάνει τὸν ὕπνο του, κλονίζεται κάποτε καὶ ἡ ὑγεία του. Δὲν μπορεῖ νὰ χαρεῖ τὴ ζωή του.
Ἐπιπλέον ὁ πλεονέκτης νομίζει ὅτι θὰ ζεῖ αἰώνια, ὅτι δὲν θὰ πεθάνει ποτέ, ὅτι πάντοτε θὰ ἀπολαμβάνει τὰ ἀγαθὰ ποὺ συγκέντρωσε. Δὲν σκέπτεται τὸν θάνατο. «Ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου», συλλογίζεται. Ψυχή μου, μὴ νοιάζεσαι γιὰ τίποτε. Ἀπόλαυσε μιὰ ζωὴ ἀναπαυτικὴ μὲ ὑλικὲς ἀνέσεις. Ὁ πλεονέκτης δὲν κατανοεῖ ὅτι ἡ ψυχή του δὲν ἔχει ὑλικὴ ὑπόσταση κι ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ γεμίσει μὲ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά. Οὐσιαστικὰ ἀδιαφορεῖ γι᾿ αὐτήν.
Ἔρχεται ὅμως ἀργὰ ἢ γρήγορα ἡ στιγμὴ τοῦ θανάτου καὶ τίποτε ἀπ᾿ ὅλα αὐτά, τὰ ὁποῖα μὲ ἀγωνία ἀπέκτησε, δὲν μπορεῖ νὰ πάρει μαζί του. «Οὐδὲν γὰρ εἰσηνέγκαμεν εἰς τὸν κόσμον, δῆλον ὅτι οὐδὲ ἐξενεγκεῖν τι δυνάμεθα», λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Τίποτε δὲν φέραμε στὸν κόσμο ὅταν γεννηθήκαμε. Καὶ τίποτε δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ πάρουμε μαζί μας ὅταν θὰ πεθάνουμε. Ὁ πλεονέκτης τελικὰ, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἐπίγεια χαρά του, χάνει καὶ τὴν αἰωνιότητα, στὴν ὁποία ποτὲ δὲν ἐπένδυσε.
Δυστυχῶς στὶς ἡμέρες μας, πολλοὶ ἄνθρωποι μοιάζουν μὲ τὸν ἄφρονα πλούσιο τῆς παραβολῆς. Ὅλες οἱ συζητήσεις καὶ τὰ ἐνδιαφέροντά τους στρέφονται γύρω ἀπὸ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά. Πίσω ἀπὸ ὅλα ὑπολογίζουν τὸ κέρδος ἢ τὴ ζημία τους. Ἂς ἀκούσουμε ὅμως σήμερα τὴ φωνὴ τοῦ Κυρίου κι ἂς ἐπιθυμήσουμε τὸν πνευματικὸ πλοῦτο, ποὺ μόνο Ἐκεῖνος χαρίζει, ὥστε νὰ βροῦμε τὴν ἀληθινὴ χαρὰ καὶ τὴν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς μας, τόσο στὴν παρούσα ζωή, ὅσο καὶ στὴν αἰωνιότητα.
Μέ ἀδελφική ἀγάπη,
Δρ. Κωνσταντῖνος Ἀπ. Καραγιάννης
