Επέτειος γεγονότων βραχονησίδων Ίμια - Παρόντες!
Ήμουν και εγώ εκεί, "εν πλω", μαζί με 29 ακόμη υπηρετούντες ηρωικούς νεαρούς ναύτες, ως Μέλος του πληρώματος παραλαβής της θρυλικής Φρεγάτας "ΝΑΒΑΡΙΝΟ" F-461, που έσπευσε πρώτη στα Ίμια, τον Ιανουάριο του 1996 και ενεπλάκη στο θερμό επεισόδιο με τη γειτονική χώρα.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του μοναδικού ελληνικού πλοίου στην περιοχή, με εννέα τουρκικά πλοία να βρίσκονται σε ακτίνα μικρότερη από ένα ναυτικό μίλι γύρω από αυτό, έντονα συναισθήματα δέους και φόβου μας είχαν κυριεύσει. Η κατάσταση στις βραχονησίδες περιπλεκόταν λεπτό με λεπτό. Το πυκνό σκοτάδι δεν άφηνε πολλά περιθώρια στους αξιωματικούς της Φρεγάτας για να έχουν ξεκάθαρη οπτική επαφή. Στο πρυμναίο υπόστεγο του πλοίου, ένα ελικόπτερο τύπου "Agusta Bell 212" ήταν έτοιμο να πραγματοποιήσει αναγνωριστική πτήση. Εννέα άτομα συνθέταμε το άγημα ελικοπτέρων. Οι τρεις έμπειροι χειριστές, μας χαιρέτισαν εγκαρδίως, λες και αισθανόταν πως θα ήταν η τελευταία φορά που θα μας συναντούσαν και επιβιβάστηκαν στο ελικόπτερο. Το μοιραίο ελικόπτερο, μετά από διαδοχικές επαφές του κέντρου επιχειρήσεων της Φρεγάτας με το κεντρικό επιτελείο, απονηώθηκε τελικά, με κεντρική "άνωθεν εντολή", τις πρώτες πρωινές ώρες της 31ης Ιανουαρίου του 1996 από τη Φρεγάτα μας, μέσα σε πρωτόγνωρα άσχημες καιρικές συνθήκες (άνεμος 10B & έντονη θαλασσοταραχή). Το αποτέλεσμα φάνταζε προδιαγεγραμμένο. Και δυστυχώς ήταν... Οι αδικοχαμένοι χειριστές του, που δεν δείλιασαν ούτε στιγμή να παλέψουν με "θεούς και δαίμονες", θα μνημονεύονται στην αιωνιότητα.
Ανεξίτηλα χαραγμένες στο μυαλό, οι στιγμές που, "κολλημένος" στην πρύμνη του πλοίου προσπαθώντας να ακούσω τον παραμικρό ήχο από έλικα, ώστε να δώσω το έναυσμα της διαδικασίας προσνήωσης, περίμενα (επί ματαίω) την επιστροφή του ελικοπτέρου. Τι κι αν φαντάστηκα εκατοντάδες φορές πως άκουγα (τόσο πολύ που το λαχταρούσα) εκείνο τον ήχο... Το ελικόπτερο είχε ήδη καταπέσει...
Η απώλεια των τριών μεγάλων ΗΡΩΩΝ έχει σίγουρα αποτελέσει εφιαλτική ανάμνηση για τους πολιτικούς της εποχής εκείνης, που με ερασιτεχνικούς χειρισμούς, πήραν μοιραίες αποφάσεις και έγραψαν μία γκρίζα σελίδα στην ιστορία του έθνους μας. Ευελπιστώ όμως να συνθέσει και ένα φωτεινό παράδειγμα ηρωισμού και αυταπάρνησης μπροστά στο υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας.
Σε κάθε περίπτωση, είναι αυτονόητο πως μόνο η ειρηνική συνύπαρξη Ελλάδος και Τουρκίας, είναι ικανή να
διαμορφώσει τις ασφαλείς συνθήκες που απαιτούνται για την αμφίπλευρη
ανάπτυξη και ευημερία. Οι εκατέρωθεν διαδοχικές επενδύσεις σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς και οπλικά συστήματα, δεν οδηγούν πουθενά. Τουναντίον, στερούν και από τις δύο χώρες σημαντικότατους πόρους που θα μπορούσαν να διατεθούν με πολλαπλασιαστικά οφέλη, στην παιδεία, στην έρευνα και στην υγεία.
Δρ. Κωνσταντίνος Απ. Καραγιάννης
Μέλος πληρώματος παραλαβής
& αγήματος ελικοπτέρων
Φ/Γ Ναβαρίνο F-461